Як жыць - дык жыць для Беларусі...

Выказванні пра поле і луг

Ты вярніся на поле быліннае,

Што ўзарана плугамі і ліўнямі (Г.Каржанеўская).

Сустракай нас, радаснае поле,

Гул машын, трымценне правадоў! (А.Куляшоў)

Я над бязмежнымі палямі пачую ўсюды голас твой (М.Танк).

На шырокім прасторы светла-жоўтага жытняга поля чуваць шорханне (З.Бядуля)

А скоціцца знічка з бліскучага луга,

Як лісцік з нябеснага гаю.

І я тады ўспомню далёкага друга,

Па кім я так часта ўздыхаю (Я.Колас).

 Як люблю я задумлівы шэлест бяроз,

Хвалі жыта, святло перадранішніх рос

На тваіх аксамітных лугах (П.Панчанка).

Крыху засмучаным здаваўся далягляд, а ў сэрцы глыбока, як далёкі ўспамін, пачынала варушыцца тая даўняя, з маленства знаёмая туга, якая ахінае чалавека ў пустым восеньскім полі (А.Жук).

Поле, што пяклося маўклівае і нерухомае, стала ажываць (І.Мележ).

А лугі, лугі! Неабсяжныя, буйнатраўныя, яны раскінуліся па беразе рэчкі... (У.Караткевіч).

Сярод палёў стамлёных і гарачых

Цябе ў сырой зямельцы пахавалі (С.Басурматава).

У пералівах кветак ззяе луг зялёны,

Луг шырокі, пышны (Я.Колас).

На лугі густыя, на мурогі

Пусціць коннік друга варанога (П.Броўка).

У чыстым полі вецер вее, павявае... (М.Багдановіч).

Дай бог шчасця вам і долі

Усім, хто слёзы праліваў,

Хто ў бедным, родным полі

Зерне праўды засяваў (Я.Колас).

На палёх жаўтагрудых імгліцца заходу жалоба (У.Дубоўка).

Ты — мой чысцец,

Высакагорнасць маіх вясёлкавых лугоў (Н.Тулупава).

І што за Ліпава такое?

А гэта — поле маладое

Сярод лясоў, як скінуць вокам (Я.Колас).

Альбуць! Старых дубоў

Зялёная падкова,

Пазалацелы луг (А.Звонак). 

Тады цвіла ў палях пахучых віка,

Тады трубілі гусі за ракой (М.Танк).

Для нас шумелі слелыя палі,

Для нас дразды спявалі звонка песні (П.Панчанка). 

У застуджаных нізоўях,

Дзе ў стагах крынічныя лугі,

Качак, кнігавак гняздоўі

Белыя засыпалі снягі (В.Матэвушаў).

Панурая поўнач над полем глухім...

Шумяць абшарэлыя сосны бароў (М.Танк).

Па-над рэчкай у лузе квяцістым

Мы хадзілі, бывала, не раз (Я.Колас).

Свежы халаднаваты ветрык ляцеў з поля і сцішаных лугоў (Л.Дайнека).

Такі табе навокала прастор!

Кучматы, лес, утульны луг і поле... (Я.Колас).

 А хмарка ў небе, у ясным полі плыве шчасліва (Я.Колас).