Выказванні пра поле і луг
Ты вярніся на поле быліннае,
Што ўзарана плугамі і ліўнямі (Г.Каржанеўская).
Сустракай нас, радаснае поле,
Гул машын, трымценне правадоў! (А.Куляшоў)
Я над бязмежнымі палямі пачую ўсюды голас твой (М.Танк).
На шырокім прасторы светла-жоўтага жытняга поля чуваць шорханне (З.Бядуля)
А скоціцца знічка з бліскучага луга,
Як лісцік з нябеснага гаю.
І я тады ўспомню далёкага друга,
Па кім я так часта ўздыхаю (Я.Колас).
Як люблю я задумлівы шэлест бяроз,
Хвалі жыта, святло перадранішніх рос
На тваіх аксамітных лугах (П.Панчанка).
Крыху засмучаным здаваўся далягляд, а ў сэрцы глыбока, як далёкі ўспамін, пачынала варушыцца тая даўняя, з маленства знаёмая туга, якая ахінае чалавека ў пустым восеньскім полі (А.Жук).
Поле, што пяклося маўклівае і нерухомае, стала ажываць (І.Мележ).
А лугі, лугі! Неабсяжныя, буйнатраўныя, яны раскінуліся па беразе рэчкі... (У.Караткевіч).
Сярод палёў стамлёных і гарачых
Цябе ў сырой зямельцы пахавалі (С.Басурматава).
У пералівах кветак ззяе луг зялёны,
Луг шырокі, пышны (Я.Колас).
На лугі густыя, на мурогі
Пусціць коннік друга варанога (П.Броўка).
У чыстым полі вецер вее, павявае... (М.Багдановіч).
Дай бог шчасця вам і долі
Усім, хто слёзы праліваў,
Хто ў бедным, родным полі
Зерне праўды засяваў (Я.Колас).
На палёх жаўтагрудых імгліцца заходу жалоба (У.Дубоўка).
Ты — мой чысцец,
Высакагорнасць маіх вясёлкавых лугоў (Н.Тулупава).
І што за Ліпава такое?
А гэта — поле маладое
Сярод лясоў, як скінуць вокам (Я.Колас).
Альбуць! Старых дубоў
Зялёная падкова,
Пазалацелы луг (А.Звонак).
Тады цвіла ў палях пахучых віка,
Тады трубілі гусі за ракой (М.Танк).
Для нас шумелі слелыя палі,
Для нас дразды спявалі звонка песні (П.Панчанка).
У застуджаных нізоўях,
Дзе ў стагах крынічныя лугі,
Качак, кнігавак гняздоўі
Белыя засыпалі снягі (В.Матэвушаў).
Панурая поўнач над полем глухім...
Шумяць абшарэлыя сосны бароў (М.Танк).
Па-над рэчкай у лузе квяцістым
Мы хадзілі, бывала, не раз (Я.Колас).
Свежы халаднаваты ветрык ляцеў з поля і сцішаных лугоў (Л.Дайнека).
Такі табе навокала прастор!
Кучматы, лес, утульны луг і поле... (Я.Колас).
А хмарка ў небе, у ясным полі плыве шчасліва (Я.Колас).