Кузьма Чорны 
"Творы Кузьмы Чорнага з'яўляюцца адным з прыкладаў прозы строгай апавядальнасці". ("Гісторыя беларускай літаратуры")
"Як празаік Кузьма Чорны вялікі, вялікі ва ўсім". (Б. Сачанка)
"Залішняе капанне ў псіхалогіі чалавека характарызуе і раннія апавяданні К. Чорнага". (А. Адамовіч)
"Чорны – раманіст-эпік, мастак-мысліцель, мастак-інтэлектуаліст. Для яго адным з важнейшых прынцыпаў быў прынцып гістарызму". (П. Дзюбайла)
"Лiтаратурная крытыка 20-х гадоў, калi Кузьма Чорны толькi-толькi ўваходзiў у свет прыгожага пiсьменства, прадказвала яму будучыню "беларускага Дастаеўскага". (М. Тычына)
"Кожны сапраўдны пiсьменнiк марыць пра сваю Галоўную Кнiгу, у якой змог бы выказацца напоўнiцу. Кузьма Чорны знаходзiўся на падыходзе да гэтай кнiгi. Бо што такое для празаiка, тым больш эпiчнага таленту, 44 пражытых гады жыцця? Мiж тым менавiта ў гэтым узросце Леў Талстой завяршыў эпапею "Вайна i мiр", а Джэймс Джойс апублiкаваў раман "Улiс". Рукапiсы апошнiх гадоў жыцця Чорнага выразна сведчаць, больш таго, крыкам крычаць пра тое, што празаiк стаяў на парозе самых вялiкiх сваiх мастацкiх i фiласофскiх адкрыццяў". (М. Тычына)
|